ΝΤΑΛΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!

Πέρασε πολύς καιρός !!!! Ορίστε, ποστάρω πάλι.... Μας έπνιξε η ζέστη, οι διακοπές ρεύματος..... τι να γίνει... Περιμένουμε ακόμα να έρθουν εκείνες οι ευλογημένες μέρες της άδειας!!!!!

ΣΤΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΑΔΕΙΑΣ

Μαζί με το καλοκαίρι, πακέτο πάει και η άδεια. Και αρχίζουν οι μάχες στο γραφείο΄: "Εγώ θέλω τις 2 μεσαίες εβδομάδες του Αυγούστου" "Δε νομίζω γιατί ΕΓΩ θέλω τις εβδομάδες αυτές" "Μα ο άντρας μου αυτές τις εβδομάδες έχει άδεια από τη δουλειά του" "Πες του να αλλάξει" "Μα δε γίνεται τότε κλείνει το γραφείο τους" "Μα εγώ έχω ήδη κλείσει και δεν μπορώ να αλλάξω. Έκλεισα εισιτήρια με την Aegean και δεν μπορώ να αλλάξω ημερομηνίες" "Κι εγώ τι πρέπει να κάνω; Γιατί δεν είπες κάτι πριν κλείσεις εισιτήρια;"..... Και μαζεύονται οι άντρες του γραφείου "Γυναικοκαβγάς!!!!!!!!".... Και πάνε λέγοντας οι καβγάδες, οι λογομαχίες και τα μαλλιοτραβήγματα (λέμε τώρα)! Όλοι κρατάνε από ένα ημερολόγιο στο χέρι, σβνήνουν και σημειώνουν ημερομηνίες... Σκέτη τρέλα! Όσο για μένα, τους αφήνω να τελειώσουν με τις "ανωμαλίες" τους.... κι οτι μείνει... ας είναι και "off season"... Καλύτερα.... Πιο λίγος κόσμος, περισσότερη άνεση, περισσότερη παραλία και θάλασσα να μας αναλογεί!

ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ, ΘΑΝΑΣΗ;

Τελικά τα έκανα σχεδόν όλα... Πήγα θάλασσα (αρκέστηκα στο περσινό μαγιώ αλλά δεν πειράζει καθόλου), ξεκουράστηκα, βγήκα έξω, χόρεψα, ξεκουράστηκα, ονειρεύτηκα, ξεκουράστηκα, έφαγα μεξικάνικο, ξεκουράστηκα.... Ήταν ωραίο το σαββατοκύριακο που πέρασε... Ελπίζω τα επόμενα του καλοκαιριού να είναι εξίσου ωραία και καλύτερα....!

ΓΑΛΑΖΙΑ ΠΟΥ 'ΝΑΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ

Αυτό το σαββατοκύριακο θα χορέψω, θα γελάσω, θα πάω θάλασσα (πρώτα θα πάρω ένα καινούργιο μαγιώ), θα ακούσω πολλή μουσική, θα ξεκουραστώ, θα κάνω έρωτα, θα κοιμηθώ, θα ξεκουραστώ, θα ονιερευτώ..... Θα με φτάσουν οι ώρες μέχρι τη Δευτέρα το πρωί; Αμφιβάλλω... Θα προσπαθήσω όμως. Πρέπει να πάω στη θάλασσα. Θα μου κάνει καλό! Μου 'ρχεται τώρα στο μυαλό ένα τραγούδι - πού το θυμήθηκα και μου κόλλησε τώρα - "Αυτό το καλοκαίρι θέλω να γλεντήσω, τίποτα να μη σκεφτώ.....". Η Μαντώ το ΄λεγε.... Τρομέρο κομμάτι (Χαχα!) .... Να δω τι απ' όλα αυτά θα κάνω αυτό το σαββατοκύριακο! Λέω να κλείσω τον υπολογιστή και να αρχίσω!

ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ......

".....Είναι κι αυτοί που μου μαυρίζουν τη ψυχή μου
Κάτι τυπάκια που το παίζουν αυθεντία
Φοράνε Timberland παπούτσια στη ζωή μου
Και με κλαρίνα μου τρυπούν τη φαντασία....."

Είναι κάτι τύποι που το παίζουν ανώτεροι και ψαγμένοι και καλά, δε σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους γιατί έχουν αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό και καλά, όταν τους ζητήσεις κάτι αρνούνται κατηγορηματικά γιατί έχουν το προσωπικό τους schedule και δεν χωράει κάτι επιπλέον και συνήθως έχουν την εντύπωση οτι γνωρίζουν τα πάντα για τα πάντα.
Και έρχεται η ώρα που ζητούν - αυτοί οι τύποι - κάτι.... ΧΑ! Κι επειδή νομίζουν οτι ο κόσμος είναι δικός τους - επειδή τον έχουν κατακτήσει με την ανατροφή, την εις ευρωπαϊκάς χώρας εκπαίδευση, τον κώλο τους που σούζεται και το βαθύ γελοίο ντεκολτέ (καλά σκέφτεστε: "οι τύποι" = μια κότα = μια κοπέλα) - το ΑΠΑΙΤΟΥΝ πάραυτα και προσπαθούν να σε γελοιοποιήσουν, να σε μειώσουν και να σε κάνουν να νιώσεις τόσο μα τόσο κατώτερος ώστε να πιστέψεις οτι στα μάτια τους είσαι μια κουκίδα τόοοοοση δα. Και εξηγείς με όση ευγένεια διαθέτεις οτι δεν είναι σε θέση να απαιτούν γιατί κάποια πράγματα ΠΡΕΠΕΙ να γίνουν ΣΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥΣ κι όσο κι αν θέλεις κι απαιτείς ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ να γίνουν πριν.
Και σε βρίζουν.....
Πόσο ασήμαντοι είναι αυτοί οι τύποι για μένα.... Τόσο πολύ, που μέχρι να γράψω αυτές τις γραμμές.... μου πέρασε κι ο θυμός....
Πόσο λυπάμαι αυτά τα ανθρωπάκια που επιτίθενται "αφ' υψηλού"!
Get a life .... που λένε και στο χωριό σου.....

ΑΛΛΙΩΤΙΚΗ ΜΕΡΑ

Ξύπνησα κεφάτη το πρωί
Έδιωξα από πάνω μου την γκρίνια
Έγιναν τα μάτια μου λουστρίνια
Πήρα τη ζωή μου απ' την αρχή

Κοίταξα την πόλη τρυφερά
Έδιωξα το σύννεφο το γκρίζο
Ένιωσα σαν άστρο να γυαλίζω
μέσα σ' ανθρωπάκια σκοτεινά

Αλλιώτικη μέρα, ανάβω φωτιά
Σου λέω καλημέρα, σε παίρνω αγκαλιά
Αλλιώτικη μέρα, καλό ξαφνικό
Μαζί μ' όλα τ' άλλα κι εμένα αγαπώ
Μ' αγαπώ

Μέτρησα τον κόσμο δυο φορές
Μέσα στα απλά είν' τα ωραία
Όπως όταν είμαστε παρέα
Τι καλό που κάνει ένας καφές

Μέσα από παράπονα συρτά
Ξέφυγε κι αλλάζει η ζωή μου
Σήμερα γιορτάζει η ψυχή μου
κι όλα θα τα δω χρωματιστά

ΚΑΛΗΜΕΡΑ

Είναι η ώρα σκληρή που ξυπνάω το πρωί
Είσαι η πρώτη μου σκέψη και πρώτη ευχή
κι αν ρωτάω για σένα την κάθε σιωπή
μου απαντά αυστηρά η ζωή θα σου πει

Καφές πικρός και ξανακλείνω τα μάτια
μια θάλασσα να δω ποτέ πια δεν θέλω
Γιατί ποιο πλοίο ποιο μπορεί να σε φέρνει
που ούτε η ζωή δεν το καταφέρνει

Καλημέρα κι όποιος αντέξει
άλλη μια μέρα που μου χρωστάει
να σ' επιστρέψει, καλημέρα

Είναι η ώρα σκληρή που ξυπνάω το πρωί
μέσα στον ύπνο μου σ' είχα στο σώμα βροχή
Κι αν ρωτάω για σένα την κάθε αστραπή
μου απαντά αυστηρά η ζωή θα σου πει

Καφές πικρός και ξανακλείνω τα μάτια
Το όνομα σου δεν θα πω ποτέ πάλι
Γιατί αν σ' έβαζα για λίγο στο στόμα
θα σ' ήθελα σαν το μωρό λίγο ακόμα

(Ελεάνα Βραχάλη)

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Σήμερα όλα είναι καλύτερα... Λες και είναι πιο φωτεινά όλα... Τα βρήκαμε με τον Αγάπη και λέμε να αφήσουμε αυτή τη μεγάλη παρένθεση πίσω μας... Ελπίζω να γίνουν όλα όπως πριν... 11 χρόνια μαζί! Δε γίνεται να πάνε όλα χαμένα.. Μπροστά στα 11 χρόνια αυτή η άσχημη γκρίζα παρένθεση φαίνεται πολύ μικρή. Ευτυχώς που είναι οι φίλοι.. ή μάλλον Η φίλΗ. Χωρίς τη βοήθειά της κι αυτές τις ανεξάντλητες συζητήσεις πρωί-μεσημέρι-βράδυ, σαν αντιβίωση, νομίζω πως δεν θα τα είχα καταφέρει. Πάνε λίγες μέρες που τα βρήκαμε. Και νιώθω πολύ καλύτερα! Τώρα είμαι γραφείο. Βαριέμαι αφόρητα να δουλέψω. Πίνω τον παγωμένο μου καφέ και προσπαθώ να συγκεντρωθώ. Αδύνατον! Θέλω να κάνω σκασιαρχείο και να πάω εκδρομή μαζί του. (Με διακόπτουν για τις πιο απίστευτες βλακείες! Δεν μπορώ να δουλέψω σήμερα λέμεεεεεε έχω "καλοκαίρι"!)
Έκανα πολλές απόπειρες τους τελευταίους μήνες, τον χειμώνα που μας πέρασε. Προσπάθησα να αλλάξω δουλειά (απέτυχα ή μάλλον ακόμα περιμένω απάντηση) - προσπάθησα να χωρίσω (απέτυχα ή μάλλον τα βρήκαμε) - προσπάθησα να αδυνατίσω (απέτυχα ή μάλλον έβαλα μια άνω τελεία και εντός των ημέρων επαναρχίζω συστηματική προσπάθεια).
Ήταν ένας χειμώνας πολύ βροχερός για μένα... Πολύ κλάμα... Δεν θέλω να τον ξαναπεράσω τέτοιο χειμώνα... θέλω να χαίρομαι τη ζωή μας με τον Αγάπη, να είναι αναμμένο το τζάκι, αναμμένα τα κεριά, αναμμένοι κι εμείς... Δεν έχουμε ζωή να χάνουμε....
ΤΕΛΟΣ όμως με τον χειμώνα. Πίσω μας τα αφήνουμε όλα αυτά κι είμαστε έτοιμοι να ζήσουμε το καλοκαίρι! Μας βλέπω να είμαστε αραγμένοι στις ξαπλώστρες και να βλέπουμε τον Α. να παίζει με τα κουβαδάκια του και τα φτυαράκια του και να θυμώνει που δεν γίνεται καλό το κάστρο του. Να μπαίνουμε κι οι τρεις στη θάλασσα να παίζουμε με το νέρο. Και στην επιστροφή να παίρνουμε παγωτό και να έχουμε όλοι την ηλικία του Α. ! 3 χρονών να είμαστε και οι τρεις!
Και τα βράδυα όταν θα έχει κοιμηθεί το μωρό, να καθόμαστε στην αυλή και να μυρίζουν τα λουλούδια μας. Να πίνουμε μπύρα, παγωμένο τσάι, βότκα και να μιλάμε και να γελάμε. Να θυμόμαστε. Μόνο τα καλά!
Πραγματικά, το εύχομαι αυτό να είναι το καλοκαίρι μας.... Να γεμίσουμε ήλιο, αλμύρα και έρωτα να αντέξουμε τον χειμώνα που θα ακολουθήσει!