ΤΟ ΠΛΟΙΟ ΘΑ ΣΑΛΠΑΡΕΙ ΤΟ ΒΡΑΔΑΚΙ....

Είχε αρχίσει να ιδρώνει και έλεγε να κάνει ένα διάλειμμα να ξεκουραστεί. Κοίταξε το ρολόι: 14.26. Εντάξει είχε ακόμη ώρα πολλή μπροστά της. "Το πλοίο θα σαλπάρει το βραδάκι...." τραγούδησε και χαμογέλασε... Όντως στις 20.00 έπρεπε οπωσδήποτε να είναι στον Πειραιά. Μία ώρα προσπαθούσε να φτιάξει τη βαλίτσα! Δεν πειράζει, αξίζει τον κόπ, σκέφτηκε και αποφάσισε τελικά να μην κάνει το διάλειμμα. Έριξε μια ματιά σ' αυτά που ήδη είχε βάλει μέσα: Παρεό, μαγιώ, τζην, μπλουζάκια, κάτι παλιά φορεματάκια που αγαπούσε πολύ... "Τι άλλο πρέπει να πάρω;", αναρωτήθηκε και γύρισε ξανά προς την ντουλάπα. Εσώρουχα! Είχε ξεχάσει τα εσώρουχα! Γελώντας έβαλε όλα τα "αγαπημένα" και άνετα εσώρουχα της. "Ωραία! Τελειώσαμε με την ένδυση" είπε φωναχτά. Η μελωδία του κινητού της την ξάφνιασε. Ο Αλέξης! "Έλα μωρο!", ακούστηκε η σέξι φωνή του από την άλλη άκρη της γραμμής. "Ετοιμάζω τα πραγματά μου", είπε εκείνη και ο τόνος της έδειχνε οτι ήθελε να δικαιολογηθεί. "Θα σε έπαιρνα τώρα τηλέφωνο", συνέχισε. "Εντάξει κοριτσάκι" την καθησύχασε ο Αλέξης, και οι δύο αυτές λέξεις του έκρυβαν ένα χαμόγελο απο κείνα που την έκαναν να πέφτει ξερή! "Λοιπόν! Θα τα πούμε στο εκδοτήριο στις 8 ακριβώς! Έτσι;". "Ναι", απάντησε εκείνη μονολεκτικά. "Μη μου πεις οτι μετάνιωσες..." είπε εκείνος με ολοφάνερη απογοήτευση. Είχε άραγε μετανιώσει; Ούτε και η ίδια μάλλον δεν ήξερε. "Όχι", απάντησε και πάλι με μία μόνο λέξη κάνοντας τον πραγματικά να ανησυχήσει. "Στις 8 θα είμαι εκεί. Η απόφαση είναι δική σου." Της έστειλε ένα μεγάλο φιλί που ταξίδεψε αστραπιαία μέσα απο καλώδια και κεραίες και έφτασε στα αυτιά της για να την κάνει να τιναχτεί από ανατριχίλα.
Έκλεισε το τηλέφωνο και άρχισε μηχανικά να γεμίζει τη βαλιτσούλα της με τα υπόλοιπα. Κάτι σανδάλια, ένα βιβλίο, τα καλλυντικά της και 2-3 cd. Έκλεισε το φερμουάρ βιαστικά και την έβαλε στην άκρη. Άνοιξε ένα συρτάρι στο ντουλάπι της και πήρε κάτι χαρτιά απο μέσα. Γύρισε για μια στιγμή πίσω - σαν να δίστασε - πήρε τη τσάντα της, πήρε τη βαλίτσα της κι έκλεισε απαλά πίσω της την εξώπορτα. "Πήρε το μετρό για Πειραιά" όπως λέει και το τραγούδι. Καθώς έτριζε ο συρμός στις γραμμές, έτριζαν όλα μέσα της. Ο Αλέξης σε πρώτο φόντο. Η γνωριμία τους. Τα πρώτα αγγίγματα. Τα πρώτα λόγια. Οι πρώτες εξομολογήσεις. Κι έπειτα αυτή η μανία που είχαν ο ένας για τον άλλον. Δεν χόρταιναν να είναι μαζί. Η εξοικείωση, ο έρωτας, το πάθος και ο πόθος που δεν έσβηνε μέσα τους. Οι τρυφερές τηλεφωνικές τους συνδιαλέξεις, οι φλογερές τους συζητήσεις.... Έκλεισε τα μάτια. Ο συρμός μπήκε κάτω από τη γη. Σκοτάδι και έξω και μέσα της. Κύλησε ένα δάκρυ που το σκούπισε βιαστικά. Έβαλε τα γυαλιά ηλίου......

"Γύρισες αγάπη μου;" άκουσε την ώρα που άνοιγε την εξώπορτα. "Πήρα φαΐ απ' έξω. Το μωρό κοιμάται εδώ και δυό ώρες...."
Έσπρωξε τη βαλίτσα κάτω από τον καναπέ κι έτρεξε να χωθεί στην αγκαλιά του.
"Είχες πολλή δουλειά ε;" είπε και της χαμογέλασε... "Γιώργο...." πρόλαβε να του πει και έσκυψε στον ώμο του για να κρύψει το λυγμό που ανέβηκε στο λαιμό της........

ΝΤΑΛΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!

Πέρασε πολύς καιρός !!!! Ορίστε, ποστάρω πάλι.... Μας έπνιξε η ζέστη, οι διακοπές ρεύματος..... τι να γίνει... Περιμένουμε ακόμα να έρθουν εκείνες οι ευλογημένες μέρες της άδειας!!!!!

ΣΤΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΤΗΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΑΔΕΙΑΣ

Μαζί με το καλοκαίρι, πακέτο πάει και η άδεια. Και αρχίζουν οι μάχες στο γραφείο΄: "Εγώ θέλω τις 2 μεσαίες εβδομάδες του Αυγούστου" "Δε νομίζω γιατί ΕΓΩ θέλω τις εβδομάδες αυτές" "Μα ο άντρας μου αυτές τις εβδομάδες έχει άδεια από τη δουλειά του" "Πες του να αλλάξει" "Μα δε γίνεται τότε κλείνει το γραφείο τους" "Μα εγώ έχω ήδη κλείσει και δεν μπορώ να αλλάξω. Έκλεισα εισιτήρια με την Aegean και δεν μπορώ να αλλάξω ημερομηνίες" "Κι εγώ τι πρέπει να κάνω; Γιατί δεν είπες κάτι πριν κλείσεις εισιτήρια;"..... Και μαζεύονται οι άντρες του γραφείου "Γυναικοκαβγάς!!!!!!!!".... Και πάνε λέγοντας οι καβγάδες, οι λογομαχίες και τα μαλλιοτραβήγματα (λέμε τώρα)! Όλοι κρατάνε από ένα ημερολόγιο στο χέρι, σβνήνουν και σημειώνουν ημερομηνίες... Σκέτη τρέλα! Όσο για μένα, τους αφήνω να τελειώσουν με τις "ανωμαλίες" τους.... κι οτι μείνει... ας είναι και "off season"... Καλύτερα.... Πιο λίγος κόσμος, περισσότερη άνεση, περισσότερη παραλία και θάλασσα να μας αναλογεί!

ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ, ΘΑΝΑΣΗ;

Τελικά τα έκανα σχεδόν όλα... Πήγα θάλασσα (αρκέστηκα στο περσινό μαγιώ αλλά δεν πειράζει καθόλου), ξεκουράστηκα, βγήκα έξω, χόρεψα, ξεκουράστηκα, ονειρεύτηκα, ξεκουράστηκα, έφαγα μεξικάνικο, ξεκουράστηκα.... Ήταν ωραίο το σαββατοκύριακο που πέρασε... Ελπίζω τα επόμενα του καλοκαιριού να είναι εξίσου ωραία και καλύτερα....!

ΓΑΛΑΖΙΑ ΠΟΥ 'ΝΑΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ

Αυτό το σαββατοκύριακο θα χορέψω, θα γελάσω, θα πάω θάλασσα (πρώτα θα πάρω ένα καινούργιο μαγιώ), θα ακούσω πολλή μουσική, θα ξεκουραστώ, θα κάνω έρωτα, θα κοιμηθώ, θα ξεκουραστώ, θα ονιερευτώ..... Θα με φτάσουν οι ώρες μέχρι τη Δευτέρα το πρωί; Αμφιβάλλω... Θα προσπαθήσω όμως. Πρέπει να πάω στη θάλασσα. Θα μου κάνει καλό! Μου 'ρχεται τώρα στο μυαλό ένα τραγούδι - πού το θυμήθηκα και μου κόλλησε τώρα - "Αυτό το καλοκαίρι θέλω να γλεντήσω, τίποτα να μη σκεφτώ.....". Η Μαντώ το ΄λεγε.... Τρομέρο κομμάτι (Χαχα!) .... Να δω τι απ' όλα αυτά θα κάνω αυτό το σαββατοκύριακο! Λέω να κλείσω τον υπολογιστή και να αρχίσω!

ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ......

".....Είναι κι αυτοί που μου μαυρίζουν τη ψυχή μου
Κάτι τυπάκια που το παίζουν αυθεντία
Φοράνε Timberland παπούτσια στη ζωή μου
Και με κλαρίνα μου τρυπούν τη φαντασία....."

Είναι κάτι τύποι που το παίζουν ανώτεροι και ψαγμένοι και καλά, δε σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους γιατί έχουν αξιοπρέπεια και αυτοσεβασμό και καλά, όταν τους ζητήσεις κάτι αρνούνται κατηγορηματικά γιατί έχουν το προσωπικό τους schedule και δεν χωράει κάτι επιπλέον και συνήθως έχουν την εντύπωση οτι γνωρίζουν τα πάντα για τα πάντα.
Και έρχεται η ώρα που ζητούν - αυτοί οι τύποι - κάτι.... ΧΑ! Κι επειδή νομίζουν οτι ο κόσμος είναι δικός τους - επειδή τον έχουν κατακτήσει με την ανατροφή, την εις ευρωπαϊκάς χώρας εκπαίδευση, τον κώλο τους που σούζεται και το βαθύ γελοίο ντεκολτέ (καλά σκέφτεστε: "οι τύποι" = μια κότα = μια κοπέλα) - το ΑΠΑΙΤΟΥΝ πάραυτα και προσπαθούν να σε γελοιοποιήσουν, να σε μειώσουν και να σε κάνουν να νιώσεις τόσο μα τόσο κατώτερος ώστε να πιστέψεις οτι στα μάτια τους είσαι μια κουκίδα τόοοοοση δα. Και εξηγείς με όση ευγένεια διαθέτεις οτι δεν είναι σε θέση να απαιτούν γιατί κάποια πράγματα ΠΡΕΠΕΙ να γίνουν ΣΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥΣ κι όσο κι αν θέλεις κι απαιτείς ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ να γίνουν πριν.
Και σε βρίζουν.....
Πόσο ασήμαντοι είναι αυτοί οι τύποι για μένα.... Τόσο πολύ, που μέχρι να γράψω αυτές τις γραμμές.... μου πέρασε κι ο θυμός....
Πόσο λυπάμαι αυτά τα ανθρωπάκια που επιτίθενται "αφ' υψηλού"!
Get a life .... που λένε και στο χωριό σου.....

ΑΛΛΙΩΤΙΚΗ ΜΕΡΑ

Ξύπνησα κεφάτη το πρωί
Έδιωξα από πάνω μου την γκρίνια
Έγιναν τα μάτια μου λουστρίνια
Πήρα τη ζωή μου απ' την αρχή

Κοίταξα την πόλη τρυφερά
Έδιωξα το σύννεφο το γκρίζο
Ένιωσα σαν άστρο να γυαλίζω
μέσα σ' ανθρωπάκια σκοτεινά

Αλλιώτικη μέρα, ανάβω φωτιά
Σου λέω καλημέρα, σε παίρνω αγκαλιά
Αλλιώτικη μέρα, καλό ξαφνικό
Μαζί μ' όλα τ' άλλα κι εμένα αγαπώ
Μ' αγαπώ

Μέτρησα τον κόσμο δυο φορές
Μέσα στα απλά είν' τα ωραία
Όπως όταν είμαστε παρέα
Τι καλό που κάνει ένας καφές

Μέσα από παράπονα συρτά
Ξέφυγε κι αλλάζει η ζωή μου
Σήμερα γιορτάζει η ψυχή μου
κι όλα θα τα δω χρωματιστά