ΖΗΣΕ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ...

Έβλεπα ψες τον μαραθώνιο συλλογής χρημάτων στο MEGA, για τη δημιουργία ογκολογικού νοσοκομείου για παιδιά. Πολύς πόνος. Ξέρουμε οτι υπάρχει αλλά ξεχνάμε, μέχρι να δούμε τέτοιες εκπομπές και να θυμηθούμε όλα αυτά τα παιδιά που υποφέρουν, που πονούν. Όλους αυτούς τους γονείς που περνούν όλο αυτό το μαρτύριο δίπλα από τα παιδιά τους. Πώς αντέχουν; Πόση δύναμη χρειάζεται κάποιος για να αντέξει αυτές τις δοκιμασίες; Ελπίζω την επόμενη φορά που θα σκεφτώ κάτι "μικρό", κάτι ευτελές, κάτι χαζό, να θυμηθώ οτι υπάρχουν και πολύ πιο σοβαρά προβλήματα από αυτά που με κάνουν να "πέφτω". Δόξα τω Θεώ έχουμε την υγεία μας.... Αυτό πρέπει να σκεφτόμαστε κάθε πρωί μόλις ξυπνήσουμε, κάθε βράδυ πριν κοιμηθούμε. Και να λέμε σ' αγαπώ, και να αγκαλιάζουμε, και να ακούμε - κυρίως τα παιδιά μας - και να δίνουμε σημασία στο καθετί, μικρό και μεγάλο. Μόνο έτσι θα ζούμε τις στιγμές....